Soms gaat de ontwikkeling van een kind of jeugdige niet vanzelf en hebben zij, ouders of belangrijke anderen, zorgen waar ze niet zelf meer uit komen. EiE wil deze zorgen zo goed mogelijk begrijpen vanuit het kind en de jeugdige zelf en vanuit de leefomgeving van het kind (de context). We hebben daarom aandacht voor de verhalen van gezinnen die ze met zich meebrengen. Dit systemisch kijken is iets wat we door alle behandelingen heen laten lopen. Naast de zorgen en de ervaren problemen richten we ons ook op de krachten en mogelijkheden van gezinnen en gezinsleden en proberen we samen met de gezinnen datgene wat goed gaat ook te vergroten. Het zijn immers de krachten waarmee men vaak de moeilijkheden te lijf kan gaan.
Naast de gesproken taal besteden we in onze behandeling ook veel aandacht aan het non-verbale. Juist deze taal sluit goed aan bij de belevingswereld van kinderen en door te ervaren en te doen kunnen ook weer andere inzichten ontstaan die op voorhand nog niet zichtbaar waren.
Ten slotte willen we in alle behandeling zo goed mogelijk samenwerken met de gezinnen en zullen we in alle behandelingen evaluatie momenten hebben waarin de feedback van gezinnen en de samenwerking ook centraal staat. Wij zien de jeugdigen en de ouders als verantwoordelijke(n) en regiehouder(s) in zijn/hun eigen hulpverleningstraject en willen samen met hen naar handvatten zoeken om deze rol op zich te kunnen (blijven) nemen als zij dit door omstandigheden (tijdelijk) niet kunnen.
